از وقتی دانشجوی پزشکی شدم [ و فیزیوپات که شدم دیگه بدتر] هر بار که میخوام برم دکتر اضطراب و وسواسی میگیرم بابت این که "یعنی واقعیات و مشکل من به درستی انتقال پیدا میکنن به گوش دکتر؟ " هی شرح حال تمرین میکنم. ولی چیزی که هی اصطکاک ذهنی ام رو بدتر میکنه اینه که میدونم به احتمال خیلی زیاد پزشک حرفام رو قطع میکنه و رشته شرح حال از دستم میره. توی کتاب " آنچه شما میگویید آنچه پزشک می شنود از دنیل افری" چیز جالبی نوشته بود : [با دادن رفرنس که این نتیجه ی یه آماری هست] پزشکان اغلب طی دوازده ثانیه ی اول صحبت بیمار را قطع می کنند. 

هر بار که میرم دکتر، حوصله شون نسبت به دفعه قبل افول پیدا کرده و نزدیکه که زودتر با لگد بیمار رو پرت کنن بیرون. و نمیدونم که بخاطر خستگی کروناس یا چی. کرونا هم بهونه ی خوبی شده...

چند وقت پیش مینشستیم با سال بالاییم مریضای سلیاکی رو اسکرین میکردیم. چندتای اولی رو خودش دکتروار manage کرد و بعدیا رو سپرد به من و حواسش بود که من چیکار میکنم. از این که میذاشتم حرف بزنن مریضا، حوصله اش سر میرفت و با انگلیسی میگفت که جمعش کن کم کم. [مطمئن بودیم بیمارامون انگلیسی در حد بیسیک هم بلد نیستن از شدت فقر و سطح پایین اجتماعی]. آخرش سر یکی از مریضا، مریض بدبخت هی داشت حرف میزد هی این پسره حرفاشو پاره میکرد با سوال کردن. چیزای مهمی داشت میگفت ولی با سوال پرسیدنای این بشر همه داشتن miss میشدن. متاسفانه کنترلم رو از دست دادم و گفتم :

Doctor! Please shut your mouth and LISTEN

باید اجازه حرف زدن رو به بیمار داد. بدون این که از همون اول با سوالات تکه تکه کننده مد نظر خودمون حرفاشو قطع کنیم. فکر نمیکنم این حرف زدن و  گفتن شکایت اصلی شون از 5 دقیقه تجاوز کنه. بعد اگر بیمار داشت به بیراهه میرفت با سوالات جهت دار هدایتش کنیم. 

سر همون کار سلیاک و تشخیصی که قبل تر توسط یه پزشک miss شده بود داشتم با فرانک صحبت میکردم. واضحا دلیل این میس شدن سرسری گرفتن و علامت درمانی و گوش نکردن به شرح حال کامل بوده. بهش گفتم به نظرت چی میشه که کیس به این واضحی از دست میره؟ چرا وقت نمیذارن؟ گفت کلاس کاره. تو رشته ما هر کی کمتر وقت بذاره و زودتر مریضو ویزیت کنه بفرسه بیرون بیشتر براش سر و دست میشکنن. اصلا دوست نداشتم این حرفا رو یه متخصص بزنه. واقعا اینجوریه؟ برای من که... من دلم میخواد کله دکترای اینجوری رو با دندونام بکنم😬 [ناگفته نماند فرانک خودش اصلا اینجوری نیست. یه بار رفته بودم پیشش و بیمار که اومد رفتم تو اتاق پشتی. انقدر مریض رو معاینه و پشت و رو کرد و بعد هم ارجاعات به سایر متخصص ها، چایی که برام تو اتاقش ریخته بود یخ کرد :/ ]

+در مورد نحوه طبابت خودم هیچ ایده ای ندارم. میدونم که مثلا اگه بشینم تو یه درماتگاه که یه شیفتش 100 تا مریض میاد نمیشه به حرفای همه خوب گوش داد. انتظار من، بیشتر از پزشکای متخصص و اونایی هست که امکان گوش کردن رو دارن ولی دریغ میکنن.