از بین 4 استاد باکتری ، فقط یک استاد درس دادنش به دلم میشینه. متاسفانه امروز همکارشون به جاشون تشریف آوردن و تلاشهای من برای گوش سپردن به روخوانی های یکنواخت ایشون بی فایده اس ،پس گوشی خود را برداشته پناه می آورم به وبلاگ ...

اون استاد دوستداشتنی باکتری، همیشه حین درس دادنش زندگی باکتری ها رو تعمیم میده به زندگی آدمها . عاشق تخصصشه و مدام در حال الگو برداری مثبت از زندگی باکتری هاست! مثلا موقع تدریس باکتری های گرم مثبت و گرم منفی ، میگفت بچه ها تو زندگی تون مثل باکتری گرم منفی باشید. با این که برخلاف باکتری گرم مثبت دیواره نرم و نازکی داره ، همین باعث استقامت و پایداریش شده . اگه یه بیمار مبتلا به گرم منفی باشه کار پزشک ساخته اس ! 

جلسه آخرش الگوبرداری دیگری کرد ، به نظرم بسیار مهم تر از خود درس !

در باب آندوسپور صحبت میکرد . آندوسپور چیه ؟! در صورت مساعد نبودن شرایط، باکتری پوشش ضخیمی دور تا دور کروموزوم خود پدیدمی‌آورد که به آندوسپور (هاگ درونی) معروف است. آندوسپور، از باکتری در برابر شرایط نامساعد حفاظت کرده و ممکن است صدها سال بعد، باکتری فعالیت خود را از سر گیرد. 

آخرش گفت بچه ها ! طریقت باکتری رو در پیش بگیرین . هر وقت تشخیص دادین فضا ناامنه ، آندوسپور تشکیل بدین ... ولی نه برای همیشه. هر وقت تشخیص دادن فضا اوکی شده آندوسپور رو از بین ببرین ...

حالا ،چند وقتی هست که خودم رو تو فضای ناامن میبینم. قلبم ضرب میگیره مدام، امنیت تو هر جنبه ی زندگی انگار کمرنگ شده... فکر کنم باید آندوسپور محکمی بسازم .

من بد دل شده ام ، بدبین شده ام، هر چه جهان رو بیشتر میشناسم بیشتر وحشت میکنم ... با حرفهای دیشب همسایه مون که سرهنگ بازنشسته ای هست ، با حرفهاش از دغل بازی مردم به شدت ددلم در هول و ولا افتاده ...

از همین جمعی که درش نشستم هم... به نظر میرسه صلاح این باشه که به سلام کردن و لبخند اکتفا کنم بهتره ... هر چند سخته، هر چند دل تنگ کننده ...